توضیحات

از دیدگاه منطق تاریخی، پیدایش فن مناظره، یادگار سوفسطاییان و منطق دانان قدیمی یونانی و قانون گذاران رومی می باشد. که هر سه، در ستایش و نکوهش مغالطات بسیار گفته و نوشته اند.
یکی از مصادیق مهم و بارز آموزه های موضوع کتاب مغلطه در محکمه، آموزش خطابه و سخن وری, به ویژه در محاکم و دادگاه ها بود. در یونان باستان مدعی و متهم شخصا در برابر قضات قرار می گرفتند، نه بواسطه وکلای حرفه ای، لذا طبیعتا توفیق یا شکست در دادگاه ها تا حد زیادی بستگی به مهارت در سخن رانی و توانایی اقناع مخاطبان و دادرسان دادگاه داشت.
در فصل نخست کتاب مغلطه در محکمه، در آغاز به بررسی تاریخی مفهوم مغالطه و سپس به تحلیل ریشه های روانشناختی آن پرداخته است.
در فصل دوم مغالطات اصلی طرفین دعوا، حسب مورد دعاوی پرکاربرد خواهان و مغالطات خوانده بررسی می شود.
در فصل سوم مغالطات مربوط مربوط به ادله اثبات دعوا، از جمله مغالطات پرکاربرد در گواهی گواهان، اسناد و اقرار و سپس مغالطات کارشناسان مورد بررسی قرار گرفته و سرانجام در فصل چهارم نیز مغالطات ماهوی در برابر مغالطات شکلی مورد بررسی قرار گرفتند.